بررسی تعلل‌ورزی تحصیلی و ابعاد آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی

زمینه و هدف: تعلل‌‌ورزی اغلب به عنوان یک تأخیر عمدی و غیر منطقی رفتار تعریف می‌شود که در میان دانشجویان سراسر جهان یک پدیده رایج به شمار می‌رود. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تعلل‌ورزی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 94-1393 و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی انجام گردید. روش کار: این پژوهش از نوع مقطعی بود. جامعه مطالعه را کلیه دانشجویان خوابگاهی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و نمونه‌ها را 150 دانشجوی خوابگاهی این دانشگاه تشکیل دادند. روش نمونه‌گیری از نوع غیر احتمالی و ابزار به کار رفته، مقیاس تعلل‌ورزی تحصیلی Solomon و Rothblum (Academic Procrastination Scale یا APS) بود. پایایی کل این مقیاس و ابعاد آن به روش ضریب Cronbach¢s alpha در دامنه 41/0 تا 78/0 برآورد گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های 2c و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بر طبق یافته‌ها، میزان تعلل‌ورزی و ابعاد آن به ترتیب 3/35، 0/28، 7/30 و 3/31 درصد بود. نتایج آزمون 2c نشان داد که تعلل در انجام تکالیف درسی، آماده‌سازی مقالات و نمره کل تعلل‌ورزی با عملکرد تحصیلی دانشجویان رشته پرستاری و مامایی ارتباط منفی معنی‌داری داشت (01/0 > P). بین نمره کل تعلل‌ورزی و ابعاد آن با عملکرد تحصیلی در نمونه کل دانشجویان ارتباط منفی معنی‌داری مشاهده شد (01/0 > P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام حاکی از آن بود که نمره کل تعلل‌ورزی، بهترین پبش‌بینی کننده عملکرد تحصیلی می‌باشد. نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر تعلل‌ورزی تحصیلی را به عنوان شایع‌ترین عامل کاهش عملکرد تحصیلی دانشجویان مشخص نمود. بنابراین، انجام مطالعات تکمیلی در جهت علل تعلل‌ورزی تحصیلی ضروری به نظر می‌رسد.